Μια φορά, ίσως να ήτανε παλιά, ίσως και στα χρόνια τα τωρινά,
ζούσε ένα κορίτσι γελαστό και σαν μέλι γλυκό, η Ευθυμία…

Η Ευθυμία, που λέτε, φαινόταν στα μάτια των άλλων παιδιών διαφορετική…
και η ζεστή καρδιά της με τα χρόνια πάγωσε και γέμισε με θυμό!
Τόσο θυμό, που άλλαξε το όνομά της και το έκανε Θυμιώ.

Η Θυμιώ έμαθε να μισεί τη ΧΑΡΑ! Ακόμη και στο άκουσμα της λέξης πάθαινε αλλεργία…
Μια μέρα βροχερή, όμως, κάποιος χτυπά επίμονα την πόρτα του σπιτιού της.
Θα ανοίξει την πόρτα η Θυμιώ; Θα δώσει μία ευκαιρία στον εαυτό της να αλλάξει;